Θυμαμαι τον πατερα μου να μας παιρνει μικρα παιδια για να τον βοηθησουμε και να ειμαστε στον μελισσοκηπο αρκετες ωρες καθε μερα πραγμα που δεν μαρεσε καθολου τοτε καθως οι φιλοι μου επαιζαν στην πλατεια του χωριου.
Τωρα ομως ειναι η αγαπημενη μου δραστηριοτητα και ο χρονος περνα χωρις να τον καταλαβαινω.
Τα πρωτα δειγματα απο τις κυψελες που τρυγησα ειναι καλα ,θα δουμε πως θαναι και η συνεχεια.
